Współuzależnienie w seksoholizmie

Uzależnienie od seksu, podobnie jak inne uzależnienia, dotyka całej rodziny. Partnerzy seksoholików zwykle wychowywali się w rodzinach dysfunkcyjnych i wykazują się zazwyczaj niską samooceną.

Takie osoby często żywią przekonanie, że nie są nic warte, że nikt nie będzie ich kochał, że mogą kontrolować innych i ponosić za nich odpowiedzialność i że seks jest najważniejszą oznaką miłości. Partnerzy seksoholików często mają za sobą wykorzystanie seksualne w dzieciństwie. Mają skłonność do interesowania się tymi, którzy ich potrzebują. Zwykle boją się porzucenia, nie mogą wyobrazić sobie życia bez swojego partnera. Osoby współuzależnione często boją się odmówić współżycia; inne używają seksu do kontrolowania i manipulowania. W przypadku, gdy uzależniony partner zaspokaja swoje potrzeby seksualne(na przykład przez kompulsywny onanizm, mogą latami obywać się bez współżycia seksualnego.

Lew-Starowicz (2013) wymienia trzy modele reakcji osób współuzależnionych w tym przypadku:

• romans,
• nadaktywność seksualna wobec uzależnionego partnera,
• aseksualnośc wobec uzależnionego partnera.

Cechy współuzależnienia w przypadku partnerów osób uzależnionych od seksu (za: Lew-Starowicz, 2013):

1. Zmowa – zgodne prezentowanie światujednolitego frontu, ukrywanie prawdy, by chronić erotomana, kłamanie by zatuszować prawdę o jego zachowaniach, nadaktywność seksualna, by zatrzymać jego seks w domu.
2. Obsesyjne zabsorbowanie – obsesja na punkcie partnera-erotomana i jego życia, nieustanne myślenie o zachowaniach i motywach partnera, sprawdzanie poczty i portweli, telefonów, dokumentów partnera, wynajmowanie detektywów, zapominanie o innych sprawach.
3. Zaprzeczanie –w okresach wolnych od obsesji współuzależnieni ignorują fakty i sygnały mówiące o rzeczywistej sytuacji, udają że problem nie istnieje, biorą na siebie dodatkowe zajęcia w pracy, by nie rozmyślać.
4. Emocjonalny zamęt – popadania w skrajne stany emocjonalne, nagłe odczuwanie wstydu i lęku, brak kontroli nad uczuciami, ciągły kryzys.
5. Manipulowanie – szantażowanie odejściem, używanie seksu jako narzędzia manipulacji partnerem, używanie seksu jako sposobu na łagoszenie pojawiających się sporów, przyjmowanie roli męczennika, bohatera lub ofiary.
6. Nadmierna odpowiedzialność – obwinianie siebie za problemy partnera, przekonanie, że jeżeli się nie zmienią nie zmieni się ich uzależniony partner, aranżowanie sytuacji zależności, w których mogą usdowadniac sobie, że są niezastąpieni.
7. Ugodowośc i utrata siebie – współuzależnienie prowadzi do serri nieprzerwanych ustępstw, które zacierają w osobie jego poczucie odrębności, utrata życiowych celów, zainteresowań, przyjmowanie upodobań seksualnych i norm partnera za własne.
8. Obwinianie i karanie – zarówno siebie jak i partnera, stawanie się wobec siebie coraz bardziej wymagającym i karzącym, wdawanie się w romanse, żeby ukarać partnera lub też udowodnić swoją atrakcyjnośc i wartość, planowanie i chęć zabicia uzależnionego partnera.
9. Seksualna reaktywność – wycofanie się ze współżycia, tłumienie swoich potrzeb, unikanie wszelkiej bliskości uzależnionego partnera.

Materiały konferencyjne „Międzynarodowa Konferencja Szkoleniowa „Uzależnienie od komputera i Internetu – problemu diagnostyczne i terapeutyczne” 15-17 maja 2013 r.,red. Bohdan T. Woronowicz Z. Lew -Starowicz Uzależnienie od seksu 58-66